Met grote ogen keek hij mee aan,
een beetje bangig.
Hij kwam nog iets dichter bij,
die langerd uit groep 7.
De tranen stonden in zijn ogen.
''Ik durf het bijna niet te zeggen,
maar ik verveel me nog steeds.
En ik weet dat iedereen zo zijn best doet voor mij!''
Wat goed,
wat goed dat jij dit zégt.
Want kerel,
het is niet de bedoeling dat jij denkt:
laat ik mijzelf maar aanpassen,
dat heb ik tenslotte al zo lang gedaan;
dat laatste jaartje kan er ook nog wel bij.
Of dat jij weer
de dood indenkt,
over hoe dat zijn zou,
zonder jou.
Als jij in snikken uitbarst
omdat je doodmoe bent van verveling
en zo je best deed in de klas -
maar het lukt niet om je draai te vinden,
de voldoening,
🤲 dan begrijp ik jou.
Als jij met rode wangen
binnen komt,
omdat je al zwaar overprikkeld bent
van de afgelopen schooldagen,
🤲 dan zie ik jou.
Kom eerst maar tot RUST.
Hier, bij Shalva.
We vinden wel een weg.
Ik las vandaag nog in
'Wandelcoaching bij stress en onzekerheid' van Hilde Backus
dat onder elk probleem
een wereld van verlangen schuilt.
''Als je hierop inzoomt, gloort er hoop, energie en motivatie.
En actie.''
En allereerst nodig ik je uit om tot rust te komen.
Want jij kerel,
bent het waard om gezien te worden.
Al was het alleen maar
om je dapperheid,
om het delen van jouw verlangen.
Verlangt jouw kind ook naar RUST en erkenning?
Kom dan eens kennismaken. 🧡
Reactie plaatsen
Reacties