Heeft jouw hoogbegaafd kindof hoogbegaafde tienerproblemen met de zintuiglijke prikkelverwerking?Licht ontvlambaarof juist teruggetrokken,oververmoeidof stil gevallen?Ik heb een nieuwe tool van het Sensory Lab Academynamelijk; Een Ton Volwaarmee we samen inzichtelijk maken✔️ wat voor welke zintuigen de neurologische drempels zijn✔️ waar de overgevoeligheden liggen✔️ waar de kansen liggenWe maken een plan voor het (leren) reguleren terwijl ik tegelijkertijdkan adviseren op het gebied vanmeer- of hoogbegaafdheid,ook wat betreft onderwijsbehoeften.Nieuwsgierig?Neem vrijblijvend contact met mij op. 🧡

Hebben 'ze' jou wel vertelddat het niet aan jou ligtdat je naar een andere school moet?Hebben ze laten wetendat al die vergaderingen-je had het heus wel door-wél over jou gingenmaar dat jij het probleem niet bent?!Dat jij goed bent,volkomen oké,totaal leuk envol potentieel?En had ik je eigenlijk al vertelddat ik je ga missenmet een trots hart?Had ik het je al verteld,dat je het zo goed doet?Trucjes op de trampodie je eerst niet aandurfde,doorzet met die ene leuke smartgame?Ik hoop dat jeeen beetje hebt ontdektdat 'het' niet aan jou ligten dat als het aan jou ligthet gaat lukkenstraks,op je nieuwe school.Had ik het je al verteld? 🧡

Het was maar een nederig miertje,met een klein korreltje zandin zijn pootjes.Zijn microscopisch kleine spierballen bolden open stuwden hem voortop weg naar zijn stip aan de horizon.Als hij volhieldbereikte hij het krioelende nest,bestaand uit zwarte lijven - zoals dat van hem -en geharde poten.Als hij nog even volhieldbereikte hij zijn doel,dat was het enige waarvan hij werkelijk overtuigd was.Maar het viel hem zwaar,die laatste meters voor de zomervakantie,ondanks het feitdat hij inmiddels niet alleen zijn spierballen had weten te harden.Zijn spiermassawas noodgedwongen exponentieel,vliegensvluggegroeid.Hij knalde voortop pure wilskracht,op logicaen op alles wat zijn hoogbegaafdheid voor hem in petto bleek te hebben.Bijna kon de vlag uit,kon écht de vlag uit.Nog een herexamen,danzou hij zijn armen heffen met vlaggenstoken nog één keermet al zijn krachtzijn inspanning tonen.En nu hij ze inmiddels toch had,zijn spierballen gebruiken.Daarna,zou de mierzijn leven oppakken.---Ken jij ze ook, die leerlingen die toch echt pas tot bloei komen als de middelbare school achter hen ligt? Of was jij zelf zo'n leerling?

Met grote ogen keek hij mee aan,een beetje bangig.Hij kwam nog iets dichter bij, die langerd uit groep 7.De tranen stonden in zijn ogen.''Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik verveel me nog steeds.En ik weet dat iedereen zo zijn best doet voor mij!''Wat goed,wat goed dat jij dit zégt.Want kerel,het is niet de bedoeling dat jij denkt:laat ik mijzelf maar aanpassen,dat heb ik tenslotte al zo lang gedaan;dat laatste jaartje kan er ook nog wel bij.Of dat jij weer de dood indenkt,over hoe dat zijn zou,zonder jou.Als jij in snikken uitbarstomdat je doodmoe bent van vervelingen zo je best deed in de klas -maar het lukt niet om je draai te vinden,de voldoening,🤲 dan begrijp ik jou.Als jij met rode wangenbinnen komt,omdat je al zwaar overprikkeld bentvan de afgelopen schooldagen,🤲 dan zie ik jou.Kom eerst maar tot RUST.Hier, bij Shalva.We vinden wel een weg.Ik las vandaag nog in 'Wandelcoaching bij stress en onzekerheid' van Hilde Backusdat onder elk probleem een wereld van verlangen schuilt.''Als je hierop inzoomt, gloort er hoop, energie en motivatie.En actie.''En allereerst nodig ik je uit om tot rust te komen.Want jij kerel,bent het waard om gezien te worden.Al was het alleen maar om je dapperheid,om het delen van jouw verlangen.Verlangt jouw kind ook naar RUST en erkenning?Kom dan eens kennismaken. 🧡

Het was hoogzomer,de stoeptegels rookten van de hitte.Ik had zojuist mijn uurtjes in de thuiszorg weer volbracht.Maar er was iets raars gebeurd, alweer.Ik werkte nogal snel, en kreeg daarom elke keer extra taken aangereikt.Zo had ik al eens de geel aangeslagen lamellen van meneer en mevrouw schoongemaakt.Maar vandaag had ik zelfs het plafond staan boenen.Het gele water van het rokerige plafond was langs mijn armen gestroomden moeder en zoon stonden erbij te kijken.Onderaan de hoge trap gaven ze mij aanwijzingen.Ik was weer veel te snel klaar geweest met de badkamer, het bedden verschonen en de strijk.En daar werd ik op deze onnoemelijk hete zomerdagvoor 'gestraft.' ---Precies dít gebeurt nog veel te vaak met hoogbegaafde kinderen.Ze worden gestraft om hun snelheid en slimheid.Want - zucht - wat moeten we toch met zo'n snelle Jelledie nadat hij klaar is met zijn (gecompacte) werken de verrijkende stofliefst iets voor zichzelf wil doen?Heb jij een hoogbegaafde leerling in de klas,die snel klaar is met zijn werk,zelfs met de verrijking?Dan heb ik 4️⃣ gouden TIPS-direct toepasbaar-Ik begin met de belangrijkste.Als je deze overslaatfaalt het hele plan,ook al ziet het er op papier nog zo gelikt uit!🧡 LEEF JE IN - TOON EMPATHIEBekijk het Zijnsluik van Tessa Kieboom (zie foto) en laat het even flink tot je doordringen.Hoe zou het zijn om tot op je botten deze vier kenmerken met je mee te dragen? 🧡 COMPACT HET WERK zoveel mogelijkHeb er vertrouwen in dat jouw hoogbegaafde leerling om uitleg zal vragen wanneer dit nodig is en laat los waar het kan. Compact drastisch, wees niet te voorzichtig. 🧡 BIED VERRIJKINGIn de breedte en in de diepte. Dat betekent dat je jouw leerling lesstof van komende jaren kunt aanbieden, maar ook huidige thema's kunt (laten) uitdiepen. Overleg hierover met de leerling, misschien komt hij/zij zelf met fantastische ideeën voor een onderzoek! Wees blij met de motivatie die er is - ondanks het schoolsysteem waar deze leerling zich misschien totaal niet in thuis voelt. 🧡 BELOON!Straf de hoogbegaafde leerling niet voor zijn snelheid.Het compacte werk én de verdiepende stof al doorgewerkt?Voldaan aan de voorwaarden die jij stelde?Laat hem of haar iets leuks doen, bijvoorbeeld: lezen, tekenen, programmeren of iets anders dat het kind aanspreekt. Geef keuzes (en dus een stukje autonomie).Straf het kind niet om zijn slimheid met nóg meer werk.Dat voelt alsof er straaltjes vies water langs zijn of haar armen stromen en ik kan je vertellen,dat is niet heel tof. Dan kun je beter bij dat lieve bejaarde dametje zijn, dat jou even pauze laat houden als je hard gewerkt hebt. Thee uit een kopje en op het schoteltje een koekje. Daarna geeft ze jou nog haar geheime schoonmaaktip.En natúúrlijk probeer je die dan gelijk even uit.

Ik sprak gisteren een meester, een echte.Zo één die ook op een vrije dagzichzelf afvraagtwat zijn kinderen zitten 'uut te krumelen.'De meester heefteen hoogbegaafd meisje in de klas,Saar.Al snel had de meester in de gaten dat 'de relatie' met Saar voorop zou staan,anders deed zij namelijkNIKS.Dat van de asynchrone ontwikkeling ✏ Kim Hovestad ontdekte de meester ook.Meer dan enig kindheeft Saar weleens een kroel nodig, of een hand.Tegelijk heeft Saar,binnen de gegeven kaders,meer ruimte nodig dan welke leerling van de meester dan ook.De meester en Saar hebben nog iets ontdekt,iets wat Saar graag doet en waar zij veel van leert.Dat zetten zij in als motivatie.Saar maakt alleen deze sommen.'En dan mag jij Holmwoods gaan doen.''Oké meester, maar dié som doe ik niet, niet nodig.'De meester vindt het goed.Loslaten, heet dat.Het gaat nu heel goed met Saar.En dat is best bijzonder, moet je weten.Onlangs kreeg Saar haar rapport,de meester kreeg er ook één.Van Saar.Wat betreft Engels had de meester het er niet zo goed van af gebracht.Maar voor geschiedeniseen tien met een griffel,zag hij.De meester was blij met zijn rapport.Dat hij op de tijdlijn van Saar,zo hoog zou scoren,dat zat de meester toch echt even 'uut te krumelen'op zijn vrije dag.Leerlingen als Saar,dat zijn de leuksten,besloot hij toen.

Paniek in haar stem.'Ben je ook aan het luisteren naar Groot Nieuws Radio?Het gaat over hoogbegaafdheid en ik herken mezelf erin.Maar ik wil niet hoogbegaafd zijn, Lied!'Ik zette de radio aan,en luisterde.Ja zeg, ik herkende haar inderdaad in dit wonderlijk nieuwe onderwerp.Enerzijds vreemd,anderzijds zo kloppend.Ze ging naar een hoogbegaafdencoachen zei:jij moet ook gaan, hoor.Zo begon mijn zoektocht, mijn nieuwe leven.---Intussen liep onze zoon helemaal vast op de basisschool.Zou hij soms ook...?Een nieuwe zoektocht.Die veel moeilijker en lastiger was,dan alle andere puzzels van mijn hele leven bij elkaar.Want waarom zag nou niemand wat ik wel zag?Dyslexie schopte gewoon al zijn scores in de war en die drang om te bewegen, was geen ADHD,zo vermoedde ik.Eindelijk kwam na een psychologisch onderzoek de bevestiging;hoogbegaafd.Maar de erkenning bleef uit.Sommige onderwijzers hadden een bepaalde bril op,en het leek wel of ze die niet meer af konden zetten.Het ging slecht met onze zoon,ook al leken wij thuis de enigen die dit meekregen,want op school bleef hij de clown die zich niet kon concentrerenen zichzelf opsloot in de wc.Op een dag, hij was een jaar of tien,kwam er na schooltijdeen rauwe kreet uit zijn keel:'geef me maar een mes!'Ik weet nog goed waar hij toen zat-en ik.'Waarom?', vroeg ik.'Om mezelf dood te maken.'Dit was mijn kantelpunt,de shift,het mes in mijn hart.Zó erg is het dus om onbegrepen te worden op school.Niet begrepen worden en jezelf vervelenvalt niet in de categorie 'luxeprobleem'.Zie je wel, ik wist het.***Ik ben ervan overtuigd,dat op deze zwarte dag in mijn leven,waarop mijn zoonde wens uitriep om liever dood te zijn,er een zaadje in de aarde viel. Zoals geschreven staat in het boek Johannes, zo is het wel:''Als de tarwekorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft hij alleen, maar als hij sterft, draagt hij veel vrucht.''Want nu is Shalva er, voor hoogbegaafde thuiszitters! 🧡 Onstaan uit een zaadjedat op een verdrietige dagin de aarde viel en met ongekende kiemkracht tot bloei kwam. 🌱 P.S. Met onze zoon gaat het goed!

ALS IK HEEL EERLIJK BENHet was voor mijéén van de ellendigste momenten van de schoolweek: G Y M. Vanwege het *** p a k j e ***waar wij ons als meisjes in moesten persen. Voor deze ene keer een kritische nootop dit onderdeel van het beleid van de reformatorische basisschool waar ik op zat. Korte broeken waren jongenskleding,gympakjes meisjeskleding. Het onderscheid moest duidelijk zijn. En dat was het op deze manier inderdaad. Als wij op rij moesten gaan staan, van groot naar klein,(ook al zo afschuwelijk - wie bedenkt zoiets) dan eindigde ik steevast zo'n beetjeop de een-na-laatste plek.Iedere week opnieuw moest er door mijn klasgenoteneen meting op worden losgelaten. Zo met de handen,en tegen elkaar staan enzo,een beschamend ritueel. Ik had zelf niet de illusie dat ik ineens tien centimeter kleiner zou zijn dan de week ervoor, hoe graag ik dat ook had gewild. Van mij had dit onderdeel dan ook met alle plezier geskipt mogen worden.Zo'n pakje (je had ze in het lichtblauw, donkerblauw en zuurstok-roze)was ontworpen voor meisjes van een gemiddelde lengte. Bij dat soort meisjes stond zo'n pakje ook betreurenswaardig,maar wel een stuk minder om te huilendan bij mij. Ik was net een ingesealde langpootmug.Een vrouwtjes- baviaan met een te kleine romper. Een in vacuüm verpakt dekbed.Ik word er gewoon weer ellendig van,als ik het zo omschrijf,zoveel jaar na dato. Bijna de hele gymles had ik er werk aanom het gedeelte rondom mijn achterwerkeen beetje op de juiste plek te houden. Mijn extra lange lichaam,verpakt in een te kort, en dus te strak pak,met net onder de taille zo'n gillend lelijk rouserandje.***Ik wilde maar één ding: mezelf kleiner maken. Zodat ik zou passen in het gemiddelde. ***En als ik heel eerlijk ben,of gewoon eerlijk,zonder 'heel',dan heb ik daar nog steeds een beetje last van.Dat ik mezelf kleiner wil maken dan ik ben,dat ik probeer te passen in een gemiddeld ontwerp.Ik wil liever niet 'op een rijtje staan',opvallen,of vergeleken worden met degenen die zo goed passen in het plaatje van deze maatschappij. Ik wil vrij zijn.Niet als een ingesnoerde, opgevoerde sprinkhaan rond moeten rennentussen de lijnen van de gymzaal.Ik wil op blote voetenin een zwierige jurk -zonder rousjes bij de taille-dansen in de vrijheid die er isbuiten de platgetreden paden. Maar ik geef toe,dat vind ik best wel eng.Want hoe rot dat gympakje ook zat,ik heb het tenslotte wel jaren gedragen,want dat was nu eenmaal 'het beleid'.

Wil je dit boek ook nog bekijken?"Nee, dat lijkt heel erg op wat ze bij mij op school ook hebben, en dat wil ik liever even niet zien."Treffend toch, zo'n uitspraak? Zou jouw kind dit ook gezegd kunnen hebben? Is jouw zoon of dochter hoogbegaafd en continue over- en onderprikkeld door school? Begint jouw kind vast te lopen, is het regelmatig ziek thuis of is het de laatste tijd vaker thuis dan op school? Dan is het tijd om ervoor te zorgen dat jouw kind een dag(deel) per week tot rust komt bij Shalva. Wat doen we bij Shalva?Bekijk de foto maar eens goed:-) 🧩 smartgames spelen🧩 een experiment kiezen en uitvoeren🧩 buiten spelen en lekker bewegen🧩 rondsnuffelen in de natuur 🧩 tekenen & verven🧩 bouwen met lego🧩 voorgelezen worden 🧩 kleien🧡 kletsen🧡 aandacht krijgenEn wat we vooral niet doen?Alles waar jouw kind stress van krijgt. Zoals bijvoorbeeld zo'n knutselboek bekijken, dat te veel aan school doet denken...

Meesterlijk goed was ik,in het bedenken van rampscenario's.Daarom duurde het ook mijn halve jeugd voordat ik mijn B-diploma haalde.Ik had het heus wel gezien dat badmeester Edwin en juf Thea de wacht hielden vanaf hun plastic tronen.Maar stel dat ze even niet opletten,en ik onder water flauw viel,vast werd gehouden door een vervelende jongenof, nog veel enger:ik zelf per ongeluk te lang onder water zou blijven.De jongens uit onze klas konden op de vrije woensdagmiddagwel zo protserig op en neer zwemmen - naar de bodem en weer terug-om vervolgens hun opgespaarde mengsel van spuug en chloor over ons uit te sproeien;zag dan niemand dat ze intussen bijna (!) blauw waren aangelopen?Er komt gewoon een dag dat iemand die hele afstand verkeerd inschat en niet meer boven water verschijnt. En wat als Edwin en Thea dan net zitten te bakkeleien over een leeggelopen zwemband,en de haak onvindbaar is, nou?!Dus!Iedereen kan wel denken dat ik me aanstel,ik heb er op zijn minst goede redenen voor. ---Vandaag lees ik iets,dat mij gelijk weer terugbrengt naar die dag dat ik af moest zwemmen en de tribune volgeplakt zat met zwetende ouders,behalve die van mij. "Een van de grootste vormen van de druk op begaafde kinderen is de druk om perfect te zijn. Om deze reden hebben zij vaak onrealistisch hoge verwachtingen van zichzelf en hanteren zij onmogelijke standaarden die zij wanhopig proberen te halen. (...)Aan de andere kant vrezen zij ook hun eigen superioriteit in competitieve situaties omdat zij géén reacties willen krijgen, zeker wanneer,zoals vaak het geval is, hun ouders zich daaronder bevinden." (Uit: 'Leven met intensiteit')---Mijn ouders mochten van mij NIET op de tribune verschijnen.En ze deden het gelukkig ook niet. Ik kan serieus met terugwerkende kracht de opluchting nog voelen toen ik ontdekte dat ze er inderdaad niet waren. Ik zou verbijsterd geweest zijn als ik ze wel had ontdekt. Niet dat het behalen van een zwemdiploma an sich een onrealistisch hoge prestatie is, voor mij wel was dit wel zo. Ik móest 'm halen,van mezelf. Terwijl ik het eigenlijk nog steeds niet durfde,onder water zwemmen. Wie garandeerde mij dat ik opgevist zou worden als ik te lang weg bleef? En toch.Ik haalde mijn B. Dabrowski zou trots op me zijn geweest.Ik stel me zo voor dat hij zou zeggen:'Meid, je sterke verbeeldingskracht, die heeft gezorgd voor grote angsten,tijdelijke verstoringen,waren noodzakelijke voorwaarden voor GROEI.'Leiden hyperprikkelbaarheden dan automatisch tot groei? 🧡 Nee; aan ons de schone taakom begaafde kinderen te leren zichzelf te accepteren met het ervaren van het leven op een diepere, meer levendige en intensere manier.✔️ Want energie die verbruikt wordt bij het afschermen van een zelfaspect wordt a.h.w. ontnomen aan de energie die nodig is voor spontane en gezonde groei.

SUCCESANGSTNou kind, succes ermee,met al die talenten de jij gekregen hebt.O, is het een beetje eng om een doel te stellen?Omdat je dan vaak grotere prestaties levert dan andere kinderen?Mhm.En je bent bang dat je dan opvaltof wordt buitengesloten,of anderen zich rot voelen, omdat jij uitblinkt?Wat zeg je,ben je bang voor je eigen kracht?Ach, kind toch.Ik begrijp jou.Jij wordt verteerd door het najagen van het grootste potentieel in jezelf,in anderen,in je wereld. En je wilt liever geen reacties van anderen,je wilt niet meer aandacht en dus nog meer angst.Je succes wordt draaglijkerals je jezelf een relatief negatieve beoordeling geeft?Je zit niet te wachten op LOF op je persoonof het resultaat?Maar mag ik dan wel wat advies geven, zodat je in ieder geval niet blijft zitten waar je zit,toch ergens voor durft te gaan?🥇onderzoek jouw succesangst🥇 zoek een behapbaar plan🥇 beschrijf jouw definitie van succes bij dat kleine doel🥇 bedenk en regel met wie jij jouw succes gaat delen🥇 vier jouw succes nietMet andere woorden, ga het succes en jouw succesangst aan,stapje voor stapje.Zet een eerste stap, begin klein, maar maak het groot genoeg zodat het moeite kost en zelfwaardering oplevert wanneer het lukt.Lieverd, succes!Voor deze post heb ik geput (en ook letterlijk geciteerd) uit het boek'Te slim om te slagen' van @Sandra Leefmans